Samen hebben we al heel wat meegemaakt, zij 73, hij 79, maar dit werd een avontuur. Met de kleine camper van Ease Camp naar Noord-West Spanje om daar die oude Romaanse kerken, 10e en 11e eeuw, te zien. Nee we gaan niet bovenin slapen, beneden is hoog genoeg, maar we zijn blij met die stahoogte bij het kookstel. En de voorstoelen kunnen draaien, dat geeft ruimte! Alles is aanwezig en echt waar: aan alles is gedacht.
En route! 6-06-2015 om 6.16 uur. Antwerpen-Parijs-Limoges. Allemaal autoroute dat schiet lekker op en met die hoge zit zie je lang tevoren het gedrag van je voorliggers, dan twee-baans-weg: Périgueux-Bayonne. Dat werd beter opletten, want die zware camper schuift verder door ook als je 80 rijdt. Maar het ging goed. Weer autoroute, een prachtige weg slingerend langs de rotskust met links hoge knobbelbergen, een prachtig landschap trekt aan ons voorbij. Ik bedoel: wij trekken aan een prachtig landschap voorbij. Zo voelt het wel, je camper is het middelpunt en alles is er voor ons: de witgekuifde golven, de bloeiende brem, het frisse groen en een snorrende camper.
Bilbao. We zagen al veel maquettes maar de werkelijkheid van deze Guggenheim is imponerend. Aan het water, naast die hoge brug en een houten voetgangersbrug met vele opgangen voor ons als uitkijkpunt op dit museum, ‘t is indrukwekkend! Inmiddels al twintig jaar een bezienswaardigheid en het trekt nog steeds heel veel mensen, veel jonge mensen.
We hebben een boekje meegekregen! met kleine campings en weer is het een prachtige ligging: hoog boven het dorpje met uitzicht op zee, fruitbomen op de scheiding van de terrassen en wij als enige kampeerders! Juni, het seizoen moet nog beginnen, maar de campings zijn wel open én je wordt hartelijk verwelkomd.
Langs de kust en langs de met sneeuw bedekte toppen van de Picos de Europa. Door een kloof rijden we naar Sancta Maria de Lebana en zien in een vriendelijk landschap Villaviciosa in Val de Dios, we dwalen af naar Cabo de Peñas en genieten van de Golf van Biskaje bij stormachtige wind. In Oviedo is het verdwalen als we op zoek zijn naar de Sancta Maria de Naranco, de St. Miguel de Lillo, de San Julian de los Prados (Santillano!) en naar een parkeerplekje voor deze hoge en in de binnenstad lange camper om de kathedraal te bezichtigen. Maar groot voordeel (achteraf gezien) we hebben bijna alles van Oviedo gezien en ook de kerkjes waar we voor gekomen waren. Het op reis zijn met je eigen huisje geeft een veilig gevoel, ook als het laat wordt, we hebben niets besproken, niemand zit op ons te wachten, we hebben eten, we hebben ons bed, we hebben ons “thuis” bij ons. Heerlijke camper!
De terugreis kan beginnen. Naar Leon, een nieuwe weg langs grote meren door het Cantabrisch gebergte, prachtig. Maar geen parkeerplek langs de weg om foto’s of een wandeling te maken, er is niet op toeristen gerekend. In Leon wel: een indrukwekkend museum bij die hele grote kathedraal, en nog een museum daarnaast en ook nog een museum voor moderne kunst in een buitenwijk. De dag is te kort, of de musea te groot, wij kunnen niet alles opnemen. We rijden snorrend verder over een hoogvlakte met veel graan en veel pelgrims op weg naar Santiago de Compostella, te voet moet dit een zwaar stuk zijn.
In Sahagun treffen wij het feest van Sancta…… Begeleid door trom en klarinet wordt, volwassenen feestelijk verkleed, met de kinderen een soort tikkertje gespeeld. Wij kwamen voor de prachtige San Tirso en de San Lorenzo en kregen dit feest cadeau. Van hieruit gaan we ook naar Gradefes en zien kans San Miguel de Escalada te vinden. Romaanse kerkjes verstoppen zich, de monniken trokken zich terug in onherbergzame gebieden. Nu zijn de weggetjes smal en de borden afwezig of vaag, maar als je het kerkje vindt en het wordt geopend, is het ons alle moeite waard. Het is fijn om met een kleine camper te reizen.
Het wordt regenachtig, met af en toe flinke buien. Ter afsluiting nog naar Fromista, een gave, prachtig gerestaureerde romaanse kerk. En boffen! Er tegenover een restaurant met een heerlijke Castellaanse soep, arme pelgrims lopend in de stortregen. ’s Middags komt de zon. We rijden door een golvend landschap met graan naar het noorden en komen op de camping van Aquilar tussen dennenbomen tot rust. Het hele bos voor ons, lang leve juni!
Van Aquilar rijden we, de Picos de Europa met sneeuw bedekt aan de linkerkant, door en langs het gebergte, zóó mooi! (we komen terug!) naar Santander en langs de kustweg door naar Frankrijk. Daar blijven we nog vier dagen in de buurt van Cahors in zonnewarmte en rijden daarna via Chartres naar Koudekerk terug. 4800 kilometer in zestien dagen.
Wij hebben veel gezien, we hebben genoten van het met de camper onderweg te zijn, het was een feest stil te staan en het dak omhoog te brengen, wat was het gezellig zo samen binnen aan dat tafeltje te eten, wat was het heerlijk om buiten onder de luifel te zitten lezen en wat was die matras ’s avonds welkom. Dit was prima, doen we beslist nog een keer.